Контраисторија: March 2012

Wednesday, March 21, 2012

Што правел Александар Македонски кога бил нервозен?

Се разбира ,пцуел на „својот јазик„.

Потоа Александар,неспособен повеќе да го задржи својот гнев скокна на нозе и фрли една од јаболките кои лежеа на масата кон Клитус,и го погоди а потоа почна да го бара својот меч.Но еден од неговите телохранители,Аристофан,го сокри пред тој да може да го дофати а останатите го обиколија и го молеа да се воздржи,кога тој наеднаш скокна на нозе и извика на Македонски јазик да се соберат трупите на неговата гарда(а ова беше знак на голема вознемиреност) и му нареди на трубачот да затруби и го удри со тупаница бидејќи овој се колебаше и не сакаше да го стори тоа.Овој човек подоцна го гледаа со голема почит бидејќи само поради него кампот не го зафати метеж.Но Клитус не се предаваше и со голема врева неговите пријатели го истуркаа од банкет-салата.Но,тој се обиде да влезе од друга врата и многу храбро и со презир ги изрецитира следните стихови од Андромаха на Еврипид:
„Ах какви лоши обичаи сега владеат во Елада!„
И така конечно,Александар успеа да дофати едно копје од еден од неговите телохранители,го фрли кон Клитус додека тој ја тргаше завесата на вратата и го прободе.

Tuesday, March 20, 2012

Александар Македонски-фудбалер или ракометар?

Плутарх„Животи-Александар„

А пак на Серапион,еден од младичите со кои играше фудбал(ракомет,кошарка) не му даваше (Александар) ништо, бидејќи овој ништо не бараше.Па така,секогаш кога топката ќе дојдеше до Серапион тој ја додаваше на друг,се додека кралот не рече„Мене нема да ми додадеш?„ .„Не„ рече Серапион,„бидејќи не побара„,и тогаш кралот прсна во смеа и го дарува со многу подароци.

Ова расипништво на Александар не и се допаѓало на неговата мајка Олимпија ,која иако била минимум илјада километри подалеку од Иран каде Александар играл со топка,сепак дознавала се( како секој ден да виселе на антички скајп )и нон стоп му пишувала писма (кои му ги испраќала преку гласник или гулаб писмоносец) како на пример:

„Те молам да најдеш друг начин да им ја покажеш својата благодарност на оние кои ги сакаш или им правиш чест,бидејќи вака сите ги правиш еднакви на кралеви и им обезбедуваш пријатели додека самиот себе се соголуваш„

Хих.Мајка како мајка.

Имајќи предвид дека фудбалот бил италијанска пасија од 16 век наваму,нема сомнение за тоа кога реално живеел „Плутарх„ (најрано 14 а можеби 15-16 век)

Млади аристократи играат фудбал на Пјаца Санта Кроче во Фиренца,гравура,16 век

Џовани де Барди,Giovanni de'Bardi "Discorso sopra il givoco del calcio fiorentino del Puro Accademico Alterato" (Florence, Stamperia dei Giunti, 1580). The Getty Research Institute, 1370-871

За опседнатоста на Плутарх со часовници,читај тука

http://kontraistorija.blogspot.com/2012/01/blog-post_05.html

Thursday, March 15, 2012

Сите лица на Александар Македонски

Александар крал на Елините(забележете колку е замачкано ова Елините врз нешто друго) и Август крал на Ромеите слика од псалтир од 1568

2200 години стара паричка со ликот на Александар

Александар (лево) убива лав,мозаик од Пела 333 ПНЕ

Аелијан 2-3 век ПНЕ

„Велат дека најубав меѓу Грците бил Алкибијад,меѓу римјаните Скипион.Се раскажува дека убавината на Деметриос Полироцет била задоволителна.Се потврдува и дека Александар ,синот на Филип бил со незабележлива убавина бидејќи неговата коса била природно виткана и жолта, но сепак имало нешто тврдо во неговата појава.

Псевдо-Калистен

„Бидејќи тој имаше коса на лав и едното око му беше сино,десното му беше полузатворено со очниот капак и црно,а левото му беше сино,а забите му беа остри какона животно и гледаше врз оној кој се брани од нападот како што би гледал лав„

Плутарх

„надворешниот изглед на Александар најдобро е претставен од неговите статуи кои ги изработи Лисип (Ликип, лие кипови,колку проѕирно име) ,и Александар сметаше дека само овој уметник е способен да го моделира.Бидејќи оние особености кои многумина од неговите наследници се обиделе да ги имитираат,имено ,држењето на вратот,кој му беше малку навален налево, и стопувачкиот поглед од неговите очи,овој уметник ги имаше точно забележано.Меѓутоа,Апелес,при неговото сликање како господар на молњата,не го репродуцираше правилно неговиот тен,туку го направи премногу темен и мрачен.Тој беше светлокос,како што велат,а неговатаруса коса преминуваше во црвена особено на градите и лицето.Уште повеќе многу пријатна миризба се ширеше од неговата уста и неговото лице и телото ,така што и неговата облека мирисаше пријатно,ова го читаме во мемоарите на Аристоксенус.„

Искандер(Александар) седи на престолот, минијатура

Александар е оној крајно лево

Лаксандар и неговото куче Перитас

Александар гледа во НЛО

Тврдината не попушташе,нејзините ѕидини беа десет метри високи и направени толку цврсто што ниедна опсадна машина не би можела да ги сруши.Тирјаните имаа најголеми техничари и градители на воени машини на времето и ги пресретнуваа во воздух летечките стрели и проектилите од катапултите кои паѓаа врз градот.Еден ден наеднаш врз македонскиот камп се појавија тн „летечки штитови„ во триаголна формација предводени од еден многу голем,другите помали скоро за половина .

Беа вкупно пет.Непознатиот хроничар забележал дека тие кружеле бавно над Тир додека илјадници воини од обете страни стоеле и ги гледале зачудено.Наеднаш од најголемиот штит излегла молња која удрила во ѕидините, тие се срушиле, блесоците продолжиле и ѕидините и кулите се стопиле, како да биле маправени од кал, отворајќи им го патот на опсадуваќите кои се втурнале како лавина."Летечките штитови" кружеле над градот додека не бил комплетно уништен потоа наеднаш исчезнале во небото."

(Fenoglio, Alberto. "Cronistoria su oggetti volanti del passato - Appunti per una clipeostoria", Clypeusno. 9 (1st semester 1966), p. 7, , Drake, W.R. Gods and Spacemen in Ancient Greece and Rome. London, 1976, pp. 115-116)

Clipeos vero aereos multo igne torrebant, quos repletos fervida arena caenoque decocto e muris subito devolvebant. Nec ulla pestis magis timebatur: quippe, ubi loricam corpusque fervens arena penetraverat, nec ulla vi excuti poterat, et quidquid attigerat perurebat, iacientesque arma laceratis omnibus, quis protegi poterant, vulneribus inulti patebant.

(Quintus Curtius Rufus, Historia Alexandri Magni, lib. IV, cap. V)

Понатаму,тие[Тирјаните] ќе ги загрееја бронзените штитови на распален оган, ќе ги наполнеа со врел песок и врела маса и наеднаш ќе ги исфрлеа од ѕидините.Ниеден од нивните напади не предизвикуваше толку голем страв како ова. Врелиот песок навлегуваше меѓу окопот и телото; немаше начин како да се истресе и гореше се што ќе допре. Војниците го фрлаа оружјето, ја кинеа заштитната облека и така се изложуваа на нови рани неспособни да се одбранат.

(From Heckel, W. and Yardley, J. Alexander the Great : historical texts in translation, 2004, p. 147)