Замислете од 6 до 11 век немало "љубовна поезија".Таа "исчезнала".Ццццц .Дури и говорниот грчки јазик станал толку далечен од "литературниот" што само учените луѓе можеле да пишуваат во "класична форма".А и тоа што се пишувало било строго нељубовно.
After Justinian the art practically died out. The pedantic rigour of Byzantine scholarship was little favourable to the poetry of emotion, and the spoken language had now fallen so far apart from the literary idiom that only scholars were capable of writing in the old classical forms. The popular love-poetry, if it existed, has perished and left no traces; henceforth, for the five centuries that elapsed till the birth of Provençal and Italian poetry, love lay voiceless, as though entranced and entombed.
Selected epigrams from the Greek Antology
По Јустинијан уметноста (на пишување епиграми) практично изумрела.Педантната тврдост на византиските учени била малку наклонета кон поезијата на емоциите а говорниот јазик толку се оддалечил од класичниот идиом што само учените можеле да пишуваат во старите класични форми.Популарната љубовна поезија,ако постоела,исчезнала и не оставила трага,значи пет века се до раѓањето на Провансалската и Италијанска поезија,љубовта лежела безгласна,како во транс или во гроб"
Тешко четиво си стаил за оваква тема.Вистински е исчезната на овој сајт.Ова постче го најдов во облакот поезија ццц.Не ова критика ни носталгија само ме зачуди фактот.
ReplyDelete