За античките пистолероси

Се подразбира дека на сите ви е познато оти античкиот пиштол се нарекувал чатал.

Читајќи го Аристотела и неговото дело „За Небесата„ открив дека  „Аристотел„ во 4 век ПНЕ видел некој човек што ракувал со пиштол.А бидејќи не се разбирал добро во овие работи си извел од виденото сопствени „филозофско-физички„ заклучоци.

Имено, вака вели во книга 2,глава 7 на погоре спомнатото дело

„Имаме пример со проектилите, имено , додека се движат тие се толку снажно исфрлени (испукани? м.з) така што оловните топчиња (куршуми? м.з.) се стопени а ако тие се стопени тогаш и околниот воздух мора да претрпел слично влијание (се запалил? ,м.з.).„ 

Додека проектилите (куршумите?,м.з) СЕ ТОПАТ поради нивното движење низ воздухот, кој се претвора во оган поради придвижувањето предизвикано од нивното движење, горните тела се носени од подвижна сфера, така што иако тие самите не се испукани сепак воздухот под сферата на кружно движечкото тело неопходно се загрева од неговото движење а особено во оној дел на кој сонцето е закачено за него.„

Немам намера да проверувам и да се смеам на тоа во кој дел било „закачено„ сонцето , доволно е што сфатив  дека сета оваа „филозофија„ за движењето на „небеските кристални сфери„ е смислена дури по измислувањето на огненото оружје.(Александар можеби  носел и пиштол во тангата).

Тешко е веројатно дека некој може да стопи оловен куршум со негово „испукување„ од  антички чатал.Освен Голијат ,не е опишано во „античките медицински книги„ дека некој настрадал од рана од олово исфрлено од чатал  , односно од „оловен желад„ (glandes plumbae)- како што го нарекувале „античките„ .

49 Давид посегна со раката во торбата, извади камче од неа, и го фрли од праќката. И го погоди Филистеецот во челото; камчето му се закачи во челото, и тој падна ничкум на земјата .

50 Така Давид со камче и праќка го победи Филистеецот: го удри Филистеецот и го уби, а немаше меч во раката.

Денес не уверуваат дека ова било „фантазија на Аристотел„(дека оловото може да се стопи од снажно триење со воздухот). И  Аристотел не бил единствен.Вака на пример „фантазирал„ „Девствениот костен„ ака Публиус Виргилиус Маро во својата Енеида:

LXXV. With broidered scarf of Spanish crimson, stood A comely youth, young Arcens was his name, Sent by his father, from Symaethus' flood, And nurtured in his mother's grove, he came, Where, rich and kind, Palicus' altars flame. His lance laid by, thrice whirling round his head The whistling thong, Mezentius took his aim. Clean through his temples hissed the molten lead,And prostrate in the dust, the gallant youth lay dead.

 Во слободен превод

„НИЗ неговото чело чисто прочрчори стопеното олово
и тој се спружи во правта,галантниот младич лежеше мртов„

Извинете мој штован читателе ама да можеше со чатал затегнат со рака да се пројде „низ чело„ кому ќе му требаа пиштоли?

Додека библискиот Колозов бил повнимателен па камчето „се закачило„ во челото,„Девствениот„ бил похрабар па му го протнал „стопеното олово„ низ челото.

Самата деформација на оловото не може да се случи никако освен со негово исфрлање со моќно експлозивно полнење.Дури ни барутот за ова не бил способен па до 18 век  куршумите (за пиштол) од чисто олово сосема одговарале.Нивното исфрлање од употреба поради деформација се случило подоцна, кога како иницијално експлозивно полнење почнале да се користат помоќни средства па оловните куршуми се деформирале и на крајот или останувале во цевката или патувале по лоша траекторија.

За стопено олово од триење со воздухот немам намера ни да разговарам.Оловото се топи на температура од 327,5 C а за да се стопи „во воздух„ треба веројатно да биде исфрлено со суперсонична брзина.

Завршувам со цитат од ренесансниот апокрифист со прекар „Правилно заклучуваш„ или на грчки „Аристотел„:

„ доволно кажавме за ова „