Дали Македонците и Грците во антиката се сметале за различни раси?

Изгледа дека "античките" автори никако не можат да се решат дали навистина античките Македонци биле Грци и тие се постојано во конфузија со името Грци.

Што всушност значело за еден "староримски автор " етнички Грк ,како Аријан,да се биде Грк?

Тешко прашање.

На пример

Anabasis Book Ia

(Ἀνάβασις -во смисла на воен потфат победа,за разлика од κατὰβασις-спуштање надолу ,воен пораз)

16.Загубите на Персијците-загуби на обете страни
Од Македонците, околу дваесет и пет од Придружниците беа убиени во првиот напад, и ним им подигнаа бронзени статуи во Диум, направени од Лисип, по наредба на Александар. Истиот скулптор, исто така,изработи статуа на самиот Александар, откако беше избран од него за работа пред сите други уметници. Од другите коњаници над шеесет беа убиени, а од пешадијата околу триесет. Овие беа закопани од Александар следниот ден, заедно со нивното оружје и други украси. На нивните родителии и деца тој им даде ослободување од давачките на земјоделски производи, и ги ослободи од сите лични услуги и даноците на имот. Тој, исто така покажа голема хуманост во однос на повредените, самиот го посети секој човек, гледаше во нивните рани, и ги прашуваше како и во извршувањето на која должност ги добиле, овозможувајќи им и да зборуваат и да се фалат со своите дела. Тој, исто така ги погреба персиските команданти и грчките платеници кои беа убиени борејќи се на страната на непријателот.Но, многу од нив кои ги зеде како затвореници тој ги врза во окови и ги испрати далеку во Македонија да ја обработуват земјата, бидејќи, иако тие беа Грци, тие се бореа против Грција во корист на странците и во спротивност со одлуките кои Грците ги донесоа на нивниот федерален совет.Во Атина, исто така, тој испрати 300 комплети Персиски оклопи да бидат обесени во Акропол како вотивни подароци на Атина, и нареди овој натпис да се напише над нив, "Александар, синот на Филип, и сите Грци, освен Лакедамонците, ги даваат овие подароци од пленот земен од странците кои живеат во Азија. "

Настрана што е смешно во Акропол да висат 300 комплети персиски оклопи не е смешно што од натписот секој би заклучил дека и Александар и Филип и сите (и Лакедамонците) се Грци.

Of the Macedonians, about twenty-five of the Companions were killed at the first onset, brazen statues of whom we erected at Dium, executed by Lysippus, at Alexander's order. The same sculptor also executed a statue of Alexander himself, being chosen by him for the work in preference to all other artists. Of the other cavalry over sixty were slain, and of the infantry about thirty. These were buried by Ale xander the next day, together with their arms and other decorations. To their parents and children he granted exemption from imposts on agricultural produce, and he relieved them from all personal services and taxes upon property. He also exhibited great solicitude in regard to the wounded, for he himself visited each man, looked at their wounds, and inquired how and in the performance of what duty they had received them, allowing them both to speak and brag of their own deeds. He also buried the Persian commanders and the Greek mercenaries who were killed fighting on the side of the enemy. But as many of them as he took prisoners he bound in fetters and sent them away to Macedonia to till the soil, because, though they were Greeks, they were fighting against Greece on behalf of the foreigners in opposition to the decrees which the Greeks had made in their federal council. To Athens also he sent 300 suits of Persian armour to be hung up in the Acropolis as a votive offering to Athena, and ordered this inscription to be fixed over them, "Alexander, son of Philip, and all the Greeks except the Lacedaemonians, present this offering from the spoils taken from the foreigners inhabiting Asia."

Но,одиме понатаму:

Anabasis Book 2a

10.Битката кај Ис

Но, Грчките платеници кои служеа под Дариј ги нападнаа Македонците на местото каде што видоа дека фалангата е особено растроена. Бидејќи македонската фаланга беше скршена и раздвоена кон десното крило, бидејќи Александар навлезе во реката со голема желба, и борејќи се во конфликтот гради во гради веќе ги потиснуваше назад Персијците застанати  таму, но Македонците во центарот не ја вршеа својата задача со еднаква желба и сметајќи дека многу делови на брегот се стрмни и лизгави, тие не беа во можност да го зачуваат предниот дел на фалангата во иста линија. Овде борбата стана очајна, а Грчките платеници на Дариј се бореа со цел да ги турнат Македонците назад во реката, и да ја повратат победата за своите сојузници кои веќе беа во бегство,Македонците се бореа со цел да не паднат подолу од успехот на Александар,кој веќе се манифестираше, и да не ја оцрнат славата на фалангата,  која веќе во тоа време беше прогласена за непобедлива. Покрај тоа чувството  на ривалство кое постоеше меѓу Грчката и Македонската раса ја инспирираше секоја страна во конфликтот. Овде падна Птоломеј, синот на Селевк, откако се докажа себеси како храбар човек, покрај околу 120 други Македонци исто така со значителен углед.

But the Grecian mercenaries serving under Darius attacked the Macedonians at the point where they saw their phalanx especially disordered. For the Macedonian phalanx had been broken and had disjoined towards the right wing, because Alexander had dashed into the river with eagerness, and engaging in a hand-to-hand conflict was already driving back the Persians posted there; but the Macedonians in the centre had not prosecuted their task with equal eagerness; and finding many parts of the bank steep and precipitous, they were unable to preserve the front of the phalanx in the same line. Here then the struggle was desperate; the Grecian mercenaries of Darius fighting in order to push the Macedonians back into the river, and regain the victory for their allies who were already flying; the Macedonians struggling in order not to fall short of Alexander's success, which was already manifest, and not to tarnish the glory of the phalanx, which up to that time had been commonly pro claimed invincible. Moreover the feeling of rivalry which existed between the Grecian and Macedonian races inspired each side in the conflict. Here fell Ptolemy, son of Seleucus, after proving himself a valiant man, besides about 120 other Macedonians of no mean repute.